Thursday 27 September 2012

bola kelantan lawan Arbil... ektuih :P

malam semalam Ngah (mulai skrg, Ngah = ganti nama bagi suami aku) balik rumah terus cakap
jap lagi ada bola..

kelate main ke?

ha ah, lawan Arbil, tv1..

#suka#

elok ngah siap mandi, bola pun start.
terus dia ambik pinggan nasi siap taruh lauk segala dan dan tercongok depan tv.
aku ngan anak2 dah siap makan pun, dia je belum..

aku pulak sambil layan bola sambil jahit pinggang suar Tajul. ececeh...feeling macam wanita melayu terakhir je pulak.
biasa la basuh pakaian pakai mesin basuh ni cepat nau getah suar jadi longgaq. jadi aku tetas balik buang getah suar yg lama tu, pastu aku pasang getah suar baru yg aku beli kat mydin dah lama dulu segulung besar ntah bila nak habis ntah.... kahkahkah kalau orang lain aku rasa tak koser la nak tetas and jahit bagai kan, beli baru lagi baik. mokcik suker je jahit2 nih... dah la suar tu baru je lagi, kain dia pun belom kuar bulu2 yg kan kalau dah lama sangat baju tu bila kita dok selalu basuh kain tu nanti lelama jadi berbulu gitu... dan mokcik pon tengah rajin,  tapi  menitik air liuq weiii jahit pakai tangan sajors...

suka aku tengok kelantan main. bersungguh2 nak sumbat bola masuk gol. tapi tak gol gol pom :(
walaupun tak gol pada aku kelantan main best aje, cuma nasib tak menyebelahi kan.

separuh masa pertama to seri, takdak gol.
pastu rehat

Ngah dah siap makan. Ammar pon Ngah dah tidurkan masa rehat separuh masa pertama tadi tu.#time kasih lalink#
Tajul ngan Amir pulak tengah ralit main beyblade gasing yg pusing2 tu. aku pulak tengah tekun jahit suar Tajul.

masuk je separuh masa kedua tu.

aku dah kejap layan bola, kejap mata dok jahit suar. menjahit depan tv kateko.  jadi untuk kasi suar tu siap jugak tak payah pospon pospon, maka aku macam tengok gitu2 je la bola. lagipon dah macam tak terkejar je dah. gila ngko nak cari 5gol malam tu kalau nak menang la. masa kelantan main kat Iraq hari tu teruk kena belasah 1:5 dek Arbil sampai balik kampung lebam2 sumer baju bola koyak sana koyak sini ada yang tempang segala#kahkahkah nak menipu pon agak2 la kan#

So macam tak dan je nak kejar balik. pastu tetiba Arbil sumbat gol. hampeh betul! lagi aku rasa tak puas hati.

ah, baik aku jahit suar ni cepat2 pastu gi tido lagi best, kataku didalam hati.

tetiba terdengar Ngah dok ektuih, ektuih... aku macam eh, laki aku ni. kot ye pon bengang, jangan la ektuih cenggitu kan. Kelantan dah main mati matian dah tu, kalau tak menang tu redho je la. ni dok ektuih ektuih. aku jelingggggg je dari belakang #sebab Ngah kat depan aku kat belakang#

dah macam panas bontot dah mamat tu aku tengok. duduk pon tak menentu. kejap ejas bontot. duduk posisi kekanan, tak sampai seploh saat ejas lagi...kekiri pulak... gelabah semacam aje... ala peminat bola ni tau la cemana rasa dia kan, sama je semua pon...

hoh, ektuih! ektuih!...

........................................   #gelengpala#


apa ni bang ektuih ektuih, kot ya pon kaver la sikit, jangan la marah2, tak gol nak wat cemana...

niiii, ektuih ni nama pemain import baru kelate nih... ni   ni   ni, #tunjuk kat sorang pemain kelate#

oooooo..... ye ke?

kahkahkah..
aku ingatkan aksi ludah-tak-puas-hati

rupanya Denny Antwi, jadi bila pengulas sukan dok panggil antwi, Ngah pon ikut tapi sebutan jadi ektuih...
hahahaahahaha

sabo je la...


denny antwi LEDAKAN HATRIK PEMAIN IMPORT| KELANTAN BENAM ATM DALAM PERLAWANAN PERSAHABATAN PRA MUSIM
Denny Antwi yg baju merah tu. gambar di gugel heheheh
 ntah pukul berapa tiga beranak tu tido aku pon tak tau la, sebab aku siap je jahit suar terus zzzzzzzzz


Tuesday 25 September 2012

jerawat dalam lubang hidung

hari ni kepala agak ting tong. ada tanda2 migrain sudah main secara lite lite.
semalam mek ada lagi kat rumah aku.
so waktu lunch time, aku balik rumah.
tapau 2 bungkus nasi untuk kami dua beranak makan.
pastu aku ada gak la tapau secoet sambal belacan. dalam 2 sudu besar je pun.
makan.
ada ulam untuk laga ngan sambal belacan tu. nikmatnya makan.
pastu kul 2lebih lebih sikit balik ofis. dalam kul dekat2 4petang camtu hidung mula rasa sakit.
ada macam benjolan dalam lubang hidung. dibawah kulit lubang hidung belah kanan. bijinya kecik aje. macam jerawat batu kot. bila hulur jari telunjuk dalam lubang hidung kan, rasa dia punya gelembung benjolan. ok biarlah aku panggil jerawat aje.
makin lama makin tak best. sakit. asal gerak2 kan hidung je pon rasa sakitnya.

sebenarnya bukan pertama kali pun. dah beberapa kali dah. cuma aku mula tu ingatkan tumbuh jerawat dalam lubang hidung. pastu aku sabar tunggu dia nak matang ke apa. nak picit tak boleh. payah nau.
lalu aku biarkan aje selama sehari dua. ingatkan kalau biji jerawat tu tak surut2 jugak, aku nak gi klinik aje. sakit weihhh... asal tersentuh hidung aje rasa sakit. then tetiba esoknya ke lusanya ke dia hilang macam tu aje. tak jadi aku nak mintak ubat ke apa. benjolan tu kempis balik.

jerawat ni datang on and off.
terkini ia datang lagi semalam.
sakit uolss... sampai aku rasa badan macam nak demam aje.
seriousss... semalam takleh tido. aku malas nak telan ubat sangat. selagi badan boleh tahan, aku cuba elakkan makan ubat.
bukan apa uolss, tak elok pon selalu ambik ubat penahan sakit ni. boleh rosak buah pinggan wehhh...
maka aku bertahan. tido kejap2 jaga. kejap2 jaga. memang tak lena aku malam tadi. dah dekat kul 5pagi masa kak yah datang nak jemput mek balik kelate baru aku boleh lena.

aku syak aku ada resdung kot. kot la. dah tu makan belacan terus jerawat tu buat onar. kalau bukan jerawat, apa? baiklah. lepas ni aku takmo dah sentuh belacan dan yg seangkatan dengannya. sobs... adakah aku perlu melupakan mu wahai budu? sobs sobs dan sobs...

setakat ni aku belum pernah cerita kat mana2 doktor pasal jerawat dalam hidung aku ni. tapi aku risau gak la kot2 ada masalah2 lain kan. hishhh... malas la pikior. takuitssss...

petang ni jerawat tu dah kempis dah. sakit pon dah takde dah.
tu yg aku syak sebab faktor pemakanan jadikan ia kejap ada kejap hilang.

mek aku cakap jangan ambik mudah pasal resdung ni. sebab ada sorang kenalan dia (kira makcik2 dah). katanya skrg ni masuk wad sebab mula tu ada ketul dalam hidung (ketulan tu besar, bukan macam kes aku ni) pastu makin lama mata jadi makin rabun pastu gi cek kat hospital, tup2 kena tahan wad pasepa ntah. serious ngeri aku dengaq wehhh...

sekian dari aku yg ke-seram-an



gambar yang takdak kena mengena ngan tajuk entry


kenduri kawin keluarga besan kak yah

Hari minggu tu hari ada jemputan kenduri kawin.
kat Meru, Klang.
ekceli bukan lah sedara mara ke apa
kak yah aku punya besan punya anak sedara yg kawin.
so besan kak yah ni ajak la kak yah sekuarga, termasuk la mek, jani, dan aku sekali.

kak yah, abe D, jani, muni dan mek datang kl hari sabtu tu.
bertolak kul 4pagi katanya, dari kelate.
sampai kl rumah suzi (anak sulung kak yah yg mana menantu besan kak yah ni lah).
sampai kul 12 tghari lebih kurang.

pastu malam tu datang rumah aku. dah lewat dah pon. Amir pon dah tido. Ammar pon sama.
yg blom tido cumalah si Tajul aje. budak ni kalau lampu belom padam jangan harap la nak tido.
mek tido rumah aku. nak main ngan cucus letteww

esok pagi janji kumpul rumah suzi pukul 8pagi.
kami sampai pukul 8.20pagi camtu. ingatkan kami la yg lambat.
ghupenye tuan rumah pun blom mandi lagikkk...
hampeh sungguh.

so dalam 9lebih jugak la kami bertolak. sampai rumah pengantin dalam pukul 10lebih kot.
orang baru lepas khatam Quran.

pastu dok la kami melangut tak tau nak buat apa... HAHAHAHA padan mukan datang awal sangat.

oyye, mula tu ingatkan nak datang tengahari je.  waktu pengantin sanding. kira ngam2 tengahari la. sampai tu kononnya makan terus. pastu tengok pengantin sat. pastu balik.

tapi kami tak tau jalan. so terpaksa follow syam, suami suzi ni. kira konvoi sekali. 3 keter.
syam pulak dia nak pergi awal. pukul 8pagi. sebab rancangnya nak tengok orang khatam Quran la.
plan kelaut. sampai2 je kami elok khatam Quran selesai. jamuan orang khatam Quran pun selesai. takdak rezeki. fadan mukherrrr...

sedara mara besan kak yah ni ramai giler lah. almaklum adik badik mak mertyua suzi ni ramai. so kami pon lepak rumah sebelah. rupanya rumah adik bongsu besan kak yah. elok la tu. ada jugak tempat selesa. almaklum ada anak kecik.
boleh tumpang tandas apa sumer. nak bancuh susu ke apa. nak suap anak makan pon mudah.

elok perut lapar, katering pun sampai. hidang2 sumer. pastu apa lagi. isi perut sampai kenyang keterlaluan.
makan jam 11.40pagi, sesudah katerer hidang2 sumer. lapar weihhh...
tu pun nasib baik pagi dah breakfast. ingatkan tanak makan apa2. nak terus makan kat rumah pengantin je.


belum pon pengantin sampai, kami dah roger dulu. banyak kerja rumah perlu dibereskan.
nak angkat baju takut hujan.
pastu nak lipat baju. nak iron baju. macam2 la.

tapi elok sampai rumah sumer orang terbongkang tido. kahkahkah... Qodo tido.
petang tu bangun baru hegeh2 kemas rumah sket2.

dan hari ni.
kakyah, abe D, jani, muni and mek dah balik kelate kul 4pagi tadi.
jani la bawak keter. abe D tak berapa expert bawak keter jauh2. setakat kawasan kelate tu boleh la.
ntah la rabun kot... ke takuit... HAHAHAHA

dorang ni mula tu nak balik lewat sket. nak dok lama sket kat kl nih. almaklum la memasing tak puas main ngan cucu/cicit.

tapi abang Sue (Sue = isteri Jani) meninggal masa elok je jani n rombongan sampai kl. yg ni pon menggemparkan kami gak. dikatakan meninggal kat salah sebuah rumah apartment kat siam. sorang diri pulak tu. pergi siam atas urusan kerja. bini tak bawah sebab kurang sihat. pulak tu dikatakan dah 3 hari meninggal kat apartment tu tadak sapa tau. ntah la pekerja situ kot jumpa mayat ni. sedih betul bila dengar berita ni. ye la abang Sue yg ni baik. alim. tetiba meninggal sensorang. tadak sapa di saat2 akhir. Jani kata arwah ni ada sakit jantung gitu. darah tinggi pun ada. kalau tak silap pendengaran aku la. (ahli kuarga, sila betulkan jika I tersalah fakta).
Alfatihah

sekian dulu update.
ada masa idea kita sambung lagi.

bai





Friday 21 September 2012

Entry sedih : Ammar dah takmo BF lagi... sobs

Anak bongsu aku Ammar hampir nak 11bulan dah umur dia. bulan depan 21/10/2012 genaplah setahun.
skrg ni belum pandai berjalan lagi, masih merangkak. sehari dua ni aku tengok dia dah pandai berdiri sambil tangan lepas. tapi belum berani langkah kaki lagi. penakuts...

letih woih aku nak kutip dia. merangkak sana sini.
kejap2 ada kat bilik tengah kusyuk 'lipat kain'.
kejap2 kat dapur tengah 'goreng ikan'. ketung ketang ketung ketang... bahagia sungguh jadi baby nih...
stress haku...

dia masih nyusu badan, tapi akhir2 ni macam dah tak nak hisap. kalau dia mintak susu, aku offer tetek. dia hisap tak sampai 2 seken pastu taknak. pastu dia sambung main ngan abang2 dia. pastu dia merengek lagi. aku paham la dia nak susu sebenarnya. tapi aku dok cuba nak bagi tetek jugak kat dia. tapi digeget nya tetek aku nih. sakit woihhhh... pastu dia shenyummmm... dah dah... tak kosser aku kesakitan. akhirnya aku mengalah. nah. hisaplah susu botol nih. happy dia... aku sedih... sobs sobs....

aku kalau boleh nak nyusukan Ammar ni sampai umur dia 2 tahun. atau lebih.. kalau boleh la... tapi nampak gayanya macam tak tercapai je... pun begitu aku masih berusaha nih.... sedih aku tau!
tak tau dah nak buat cemana lagi... Ya Allah, tolong la saya..

semalam.
balik kerja aku pam susu. setelah lebih 5 bulan dah stop pam susu. rupanya ada lagi. tapi tak sebanyak dulu la. dapat la dekat 30ml.

hari ni.
macam biasa. waktu lunch aku balik rumah. konon ingat nak pam susu gak. tepi sebelum tu aku terpikir. bukan masalah tang takde susu. ni pasal anak aku yg taknak hisap. kalau dia hisap setel masalah. fikir punya pikir, terus aku stress, susah hati.
aku call kak yah, citer la pasal Ammar dah taknak netek lagi. kakak aku boleh gelak aje. pastu siap cakap takpe la tu. biarkan je la. dah dia pun dah besar. dah nak dekat setahun pun. kalau dia yg taknak sendiri tak payah paksa la, lagipun ada setengah budak tu dah umur lebih 2 tahun pun netek lagi. bila nak pisahkan tetek ni jadi payah. ha, tang tu lagi ko akan rasa sedih dan kesian kat anak. jadi bila dia secara sendirinya tolak tetek, biarkan aje la. bla bla bla... terus aku rasa tak stress dah.... rasa lega.... dah tak sedih sedih lagi..
maka niat hati nak pam susu tengah hari tadi kelaut.

kakak aku sorang ni bukan eduketed pon. tapi dia ni tau je nak saiko bagi hilang stress haku.
apa je masalah aku, samada masalah tu boleh setel atau tak boleh.
kalau masalah tu boleh setel, selalu kakak aku ni tunjukkan jalan. ye la walaupun tak berapa hebat sgt tapi at least boleh bagi aku idea cemana nak setelkan.
tapi kalau masalah tu jenis yg 'ko redho je la' . kakak aku ni pandai je pusing ayat bagi aku rasa lega. macam masalah Ammar takmo netek nih.
kesimpulannya... redho je la...


Ammar ketika umur 1 hari

 
Ammar 10 hari

Ammar 16 hari

Ammar 28 hari. Hari ni buat majlis cukur jambul kat rumah mek.

Ammar sebulan lebih. Dengan Abang Amir kesayangan. Abang Amir terlentok-lentok sbb lenguh pangku adik.

Ammar dekat2 2bulan. Bersama Abg Joe & Abg Amir

Ammar 3 bulan

Permata hati Ummi. Ammar 3bulan, Tajul 2thn 3bln, Amir 6thn 2bln. kalau ikut tahun, Tajul 3thn, Amir 7thn~darjah 1. Gambar bertarikh 21/1/2012.

Ammar 4bulan. semua pakai kopiah. Menjamu cekodok pisang sementara tunggu nak hantar Amir mengaji Quran.

Ammar nak masuk 5bulan. dengan Onyang (nenek Suamiku). di hari nikah Cik

hampir 5bulan

nak masuk 6bulan. baru lepas mandi

6bulan. muka terkejut nampak flash kamera.

lebih kurang 7bulan. ngan si sulong
8bulan

masa ni banyak bintik peluh kat muka, almaklum panas melampau. kesian dia kegatalan

9bulan. masa ni kat restoran masakan cina muslim kat sec15 shah alam. muka heran nampak flash kamera

Ammar 10bulan. Ketika Hari Raya Aidilfitri. Kat kampung Pekan

nak masuk 11bulan sudahhhh.

ngam2 11bulan.

untuk tatapan kuarga dikampung ku..
Muni, sila bagi mek tengok cucu dia ni puas puas hek....


babai..


Wednesday 12 September 2012

UPSR bermula semalam 11/9/2012

walaupun takde kena mengena dengan aku.
ye la kan. aku bukan cikgu.
anak sulung aku baru darjah 1.
dan takde anak sedara yg ambik upsr tahun ni.

seperti tahun2 sudah, aku tak aware pun pasal tarikh periksa upsr.
tapi sejak anak dah skolah ni, aku jadi tahu pasal tarikh periksa sumer. tu pun secara tak sengaja.

skolah Amir adalah 2 sesi.
sesi pagi budak darjah 4, 5 dan 6
sesi petang budak darjah 1, 2 dan 3
oleh kerana budak darjah 6 nak ambik upsr, maka murid2 darjah 1 hingga 5 direhatkan. maksudnya coti.
pihak skolah ada bagi surat kat sumer murid. jadi sebab tu la aku tau.

selamat menjawab soalan dengan tenang ye anak2.

aku ambik upsr tahun 1991. tak payah kira umur aku bape. meh sini aku bgtau. umur aku tahun ni 33 tahun. aku lahir 1979. hahahaha... korang nak kira jugak ke? lantak la tak caya. hahahha

masa zaman aku upsr, ada 4 subjek aje. BM pemahaman, BM penulisan, BI dan matematik.
aku dapat 3A 1C. dan C sudah pasti la BI. aku memang tak terer BI.

dan skolah aku tu kategori skolah luar bandar. (nak jugak bgtau skolah aku luar bandar, maka tak la rasa malu sangat dapat 3A1C, tu kira otak geliga jugak la aku nih kahkahkah... #mukatakmalu#)
nama skolah aku sekolah Kebangsaan Pangkal Jenereh, Temangan Kelantan. zaman aku skolah ni mana ada tuisyen bagai tu sumer. ada tu memang ada. nun kat bandar Machang nun. itu pon tak banyak mcm skrg ni. kira bersyukur la aku ni jenis mudah faham apa cikgu ajar masa dalam kelas (ketika itu).

dulu2 cikgu aku cakap, kalau nak masuk mrsm atau sekolah berasrama penuh, kena dapat 4A atau koman2 pon mesti 3A1B. tapi aku tak kisah pun. tak kisah tu maksud aku tak terlalu fokus untuk masuk mrsm. aku cuma pegi skolah mcm budak2 lain jugak. waktu periksa adelah waktu yg sangat best bagi aku kerana tak payah galas beg skolah. hahahaha.... stress stress tu memang takde dalam kamus zaman kanak2 aku.

aku belajar sempoi saja. senang citer aku agak malash la di zaman skolah. kerja skolah cikgu bagi aku tak siapkan kat rumah. aku tiru kawan punya pagi esoknya. muahahahaha nasib la ada kawan baik2 masa itu. hahahaah.. dan sebagai balasan, waktu cikgu bagi latihan dalam kelas, aku dengan senang hati bagi pulak kat kawan aku tu tipu jawapan aku. maka kami seri. kahkahkah...

kalau ada kelas tambahan (naik darjah 6 cikgu selalu adakan skolah tambahan waktu hari minggu dan cuti skolah) tapi aku selalu gak la ponteng. bukan mek tak marah, tapi aku rasa tertekan sebab orang lain cuti aku kena skolah. sungguh dayus aku ketika itu *tunduk menyesali nasib*

mengapakah aku malas skolah ketika itu?
semuanya adalah kerana dunia kanak2 aku ketika itu sungguh indah. sumpah indah.
pepagi bangun isi perut kenyang2 dulu. pastu bermula xtvt yg sungguh seronok.
kalau cuaca hujan, maka kami adalah pergi mancing ikan. lokasi adalah samada sawah padi atau sungai di bahagian hulu kampung, atau kami panggil putok. kat putok tu ada sungai, ada sawah padi juga, ada tali air juga. sambil mancing, sambil panjat pokok ara. mandi sungai atau tali air tu selalu sangat la. tak dapat ikan sekurang2nya kami wat balik buah ara sebagai hidangan ulam ulaman. tak pun kami kutip siput sedut. bukan siput sedut yg macam kat kl tu. kami punya siput sedut yg hidup dalam sawah padi. kalau tak kutip siput sedut, kami akan kutip gondang. korang kenal tak gondang? gondang ni besar dari siput sedut. selalunya sebesar penumbuk. ada certain orang atau kawasan, diorang tak makan gondang ni and anggap gondang tak leh dimakan. tapi kat kampung aku gondang ni lauk. bahkan kalau sapa2 ada masalah buasir yg mana tahap yg lubang berak tu dah terkeluar bagai, maka jadikan la gondang ni sebagai lauk. berkhasiat untuk pesakit buasir. yg baru2 nak jadi buasir juga patut makan gondang. ni adalah petua orang tua dulu2. bukan doktor cakap. aku pesen percaya pada petua pemakanan orang dulu2. dan aku adelah sangat suka lauk gondang ni. masak goreng boleh. macam ko goreng daging letak kacang panjang tu. masak lomak pon sodap.

oyye... walaupun darjah 6, tapi mentaliti aku masa tu masih ke-kanak-kanak-an. dan belum akil baligh pun time tu. kawan laki pompuan pun belum ada rasa malu2 lagi.

aku hidup dalam suasana yg pior kampung. maksudnya mek aku tak berapa kontrol aku nak gi mana2. tambahan zaman dulu2 mana ada dengar jenayah budak kena rogol ke, orang kampung kena makan dek rimau ke, budak jatuh lemas kat tali air ke sumer tu. memang takdok.

tambahan pulak satu kampung tu sumer adelah sedara mara saja. yg bau2 bacang belacan tu sumer adalah rapat, tak macam skrg, sepupu tu ok la lagi, cer dua pupu, mesti dah tak berapa kamceng dah. kampung aku masih utuh dia punya persaudaraan. jadi pengawasan ibubapa terhadap anak2 adalah kurang. mamandangkan sumernya saling tolong menjaga. kalau aku bermain panjat pokok kat rumah cik bedah katakan, maka cik bedah boleh pantau keselamatan aku juger, dan kalau aku main agak kasar, maka cik bedah akan marah aku, dan mek aku tak pulak pi marah kat cik bedah tu sebab marah aku. jadi begitu dunia kampung aku (ketika itu) adelah harmani sajor.

nak mancing ikan, kail buat sendiri, beli tali tangsi secara kongsi duit. dulu segulung tangsi cumalah dalam 30sen saja. 30sen pun kongsi weh. kejadah hapa tali tangsi nak pakai sampai segulung. maka kongsi adelah afdal. mata kail seposen boleh dapat 3 atau 4 biji mata kail. batang kail guna batang pokok salak. buat bersama sekelompok kawan2. tolong menolong. sungguh rindu kenangan itu. selalu pakai umpan kelkatu. tak pon cacing. ikan yg selalu dapat ikan puyu. tak pun haruan, tak pun keli, tak pun ikan sepat yg nipis badannya. goreng garing-garing baru best kunyah dengan tulang2 dia sekali. nikmatnya.

kalau tak mancing, kami pakat sehari sebelumnya untuk masuk kebun getah pepagi cari cendawan sisir. orang kelantan panggil kulat sisir. cari kulat ni kena awal pagi baru boleh dapat kulat yg segar. kalau dah pukul 11 tu selalunya kulat dah jadi kering dan susah nak kutip. dia akan mengecut dek panas mentari. dah kutip kulat tu cari pulak pucuk ceku. ntah la orang kl panggil apa. tapi kami panggil ceku. pastu balik rumah masak air pucuk ceku tu, letak sikit ikan bilis. hurmmm... dah lebih 10 tahun aku tak makan sup pucuk ceku nih. budak2 skrg ni bila aku balik kampung takde de dorang nak pi masuk kebun getah kutip pucuk ceku. kalau la ada, meh sini jual kat aku, aku nak masak nak makan ni.

selalu kulat sisir mek aku akan masak kari kering. owh... tulis ni pun aku dah terbayang2 hokey. bila  la nak ada rezeki jumpa menu ni kat mana2.

waktu petang, samada cuti skolah ataupun lepas balik skolah, kami selalu sangat berkumpul rumah pakde mud (abang mek aku, skrg dah arwah). kami main la apa2 yg rasa nak main, selalu permainan adelah ikut musim. musim main coh, maka tiap2 petang main permainan sama. kalau lambat datang berkumpul, maka akan terlepas nak join main, sebab dah takde geng, kecuali la ada 2 orang nak main, maka sorang masuk geng 1, dan sorang lagi geng kedua. kalau jemu main coh, kami main lompat getah, tak pun bola beracun, tak pun main sembunyi2, ah macam2 lagi la...
rumah arwah selalu jadi tempat berkumpul kanak2 kerana laman rumah arwah luas giler. pastu arwah ni jenis tak garang, suka budak ramai2 kat rumah dia, suka citer kisah dulu2 kat budak2, tak kisah langsung kalau budak2 nak panjat pokok dan petik buah jambu ke, rambutan ke, ketereh ke, bahkan dia kadang2 tu tolong petik bagi budak2 makan. [semoga arwah dicucuri rahmat atas belas kasih beliau pada budak2. Amin]

alamak... panjang giler aku taip untuk terjemahkan dunia indahku di zaman kanak2.
padahal nak citer pasal uprs je pun...
dah tulis tu selalu terbabas dari tajuk. pastu nak delete balik dah rasa sayang pulak. ah lantak la... nak baca baca. taknak sudah. rasa jelik sila kuar dari sini. ko pangkah je kat atas sekali belah kanan tu.
(macam la ramai orang baca blog aku ni. padahal anak sedara aku je pun yg tau belog aku nih.)
*lalu jalan sambil tunduk pandang kaki*

antara sebab lain aku tak berapa excited nak masuk mrsm atau sekolah berasrama penuh ni ialah taknak berpisah dari kuarga aku. aku ni jenis pasif kalau tinggal tempat yg aku tak biasa. aku tak suka tinggal asrama. aku tak pandai bawak diri. maksud aku tak pandai berkawan. aku rasa rendah diri. aku bukan orang senang. aku rasa macam takde orang nak kawan dengan aku. buruk betul sangkaan aku. padahal bukan dorang taknak kawan aku, cuma aku ni ada masalah dalaman. maka aku asik la suka menyendiri. kat skolah aku memang berbeza dengan kat rumah. kat rumah super aktif, kat skolah huhh... kalau aku tak datang skolah seploh hari pun aku rasa orang tak pasan. huhuhuhu...

aku pernah jugak cakap ngan mek yg aku nak masuk skolah asrama penuh. bukan aku cakap sungguh2 pun. sekadar sembang2 kosong kat dapur je la pon. pastu respond mek aku pulak macam tak excited nak bagi sokongan untuk aku pi skolah jauh2. kau orang mesti pikir mek aku tak support anak belajar rajin2 kan? sebenarnya bukan begitu. ibu mana taknak anak dia berjaya kan? ada cerita di sebaliknya yg aku rasa malas citer kat sini.

eh, tetiba aku rasa nak stop sampai sini dulu.

callooooo....




Tuesday 11 September 2012

Sedikit tentang suami aku

Beliau bernama Hairey.

adelah anak kedua dari lima beradik.

sumer adik beradik adelah lelaki.

susunan nama timangan dalam kuarga adelah Long, Ngah, Cik, Ode, Usu. dan beliau adelah Ngah.

dalam adik beradik, beliau yg kawin dulu. dan anak sulung aku (Amir) adelah cucu sulung bagi mak dan abah. jadi, untuk sumer pak2 sedara Amir belah suami aku, aku ajar anak aku panggil dorang AyahLong, AyahCik, AyahDe dan AyahSu.

lahir di Pekan, Pahang yakni kampung mak. dibesarkan dan bersekolah rendah dan menengah di kebanyakannya kelantan dan beberapa tahun dari zaman kanak-kanak beliau di terengganu. ini kerana sepanjang abah berkhidmat, abah paling banyak di kelantan, n sedikit di terengganu. tahun2 terakhir pencen abah adelah di IPD kota bharu. oleh itu, suami aku cakap macam orang kelantan, tak macam orang pahang pun. sampai orang ingat aku kawin dengan orang kelantan, bukan orang pahang. HHAHAHAHA

penyokong tegar The Red Warrior. walaupun bukan selalu pi tengok bola kat stadium, tapi tak bermakna tak tengok bola. TV ada apa... part nih, kami laki bini walaupun time tu tengah gaduh atau bermasam muka, tapi kalau malam tu ada bola kelantan main, maka sesi pergaduhan otometik dihentikan seketika, dan kami memasing jadi pengulas-sukan-lantik-sendiri dengan mesranya. pastu bila bola dah habis, kami sambung balik memasing me-masam muka. gagagagagag..... sabo je la

sangat haibat masak mee kari. meletop kate ngko. sumpah aku tak tipu. dan bukan aku saja kata sedap mee kari tu. anak2 sedara aku pun kata sedap. kak yah aku pun kata sedap. ikhlas ke idok tu tak tau la kan. tapi aku yakin diorang bercakap benar.

kami dua2 orang adelah suka mee kari.
satu hari tu aku ada baca blog viruspadu. citer pasal diorang adik badik pi makan mee kari ketam kat belakang unisel shah alam. maka aku pun ajak la suami pegi try. kami order mee kari udang. harga tak ingat dah. rasa dia sedap la. manis sebab ada udang segar tu. tapi serius bila makan, aku ngan suami rasa mee kari dia biasa2 je kot. biasa tu mengikut hemat aku ialah rasa yg biasa kami rasa tetiap kali masak mee kari. sumpah tak tipu. so bila orang dok kata sedap tu nak la jugak aku tau sedap yg macam mana kan. tak la meletop sangat pon. padahal siap masuk paper lagi. sebab rasa dia sama je dengan yg suami aku masak. HAHAHAAH *tetiba mak vangga laki mak pandai masak mee kari*

Dan yg paling aku bersyukur tentang suami aku nih, beliau tak hisap rokok.
ni pandangan jujur dari aku. adik lelaki aku perokok. dia start hisap rokok kalau tak silap aku tingkatan 4 atau 5. dia memang pandai simpan. tu sebab aku dan mek tak sangka dia perokok. dah habis sekolah menengah baru dia tonjolkan ke-perokok-kan dia tu. apa yg dia citer kat aku la. dia asalnya tak merokok. tapi kengkawan perokok dia tetiap kali nak merokok akan ofer kat dia sebatang. sesambil tunggu bas nak balik skolah kan ramai budak2 skolah perasap diri dulu. mula2 dia tak ambik. pastu bila dah selalu sangat kengkawan hulur makanya dia rasa macam tak masuk geng kalau tak ambik kan. pastu dia ambik. ambik je pastu simpan dalam poket baju skolah. lelama cam malu pulak bila kena pangkah ngan kengkawan kata dia budak baik la budak masjid la tak hisap rokok. kira kena boooo  la. lelama dia pun mula merokok. merokok demi jaga ego. cissssss. pastu bila kat rumah pulak main2 hisap rokok daun arwah ayah aku. pastu lelama mulut air liur sumer dah rasa payau kalau tak kena rokok. lalu jadi la perokok yg berjaya. perokok ni selalunya bekeng kata orang kelantan. orang kl kata garang. ye. adik aku ni bekeng. arwah ayah aku pun bekeng. aku tak tau la ni ada kaitan dengan kesan rokok secara praktikal atau tak, tapi aku yakin rokok boleh mempengaruhi tindak balas dan kesensitifan seseorang.
abah pulak tak merokok. dan tak bekeng in person. muka je la nampak garang. and suami aku pun bukan jenis bekeng. maka sila bersyukur ye cik ila.

ringan tulang (dari sudut pandangan mata aku, tapi pon aku tak bersyukur, asik la nak protes jugek. HAHAHAAH) *tunduk sambil menangis insaf*
ok. sejak Amir naik darjah 1. pagi sekolah agama. pakai baju melayu putih sampin hijau. baju ada 4 pasang untuk 4 hari berbaju melayu dan 1 hari pakai baju sukan yakni hari rabu. petang sekolah kebangsaan. aku beli 4 pasang baju sekolah kebangsaan. bukan sebab aku kaya. no no no. tapi sebab aku suami aku adelah tidak sempat nak basuh baju skolah pastu jemur pastu iron selang 2 hari persekolahan. jadi aku beli kasi cukup seminggu. senang. dalam seminggu skolah kebangsaan, hanya 3 hari pakai uniform biasa. hari rabu ngan jumaat Amir pakai baju sukan. sejak Amir sekolah, tak pernah sekali pon aku iron baju sekolah dia. sumer suami aku yg iron. ok tipu kalau tak pernah langsung, tapi sepanjang yg aku ingat, tak sampai 5 kali aku iron baju skolah Amir sepanjang dia bersekolah ni. aku hanya iron baju kerja aku sendiri, itu pun lepas suami aku siap iron baju Amir. *saja je aku biar beliau iron dulu pastu baru aku iron sebab aku takut nanti beliau suruh aku iron sumer baju Amir. cissss bijak sungguh aku. muahahahahah *gelak syaiton*    *ok sila maki aku skrg.*
kerja rumah yg lain tu memang biasa suami aku tolong. contohnya cuci pinggan, cuci tandas n bilik air (yg ni serah kat dia je), basuh kain (walaupun dengan bantuan mesin basuh) sidai kain tu biasa la. yg paling jarang dibuat adelah mop lantai je. beliau hanya mop lantai masa first time beli mop tu (kira rasmikan je la) n kalau anak2 ada tumpahkan air ke lantai.
pernah ada jiran (yg aku rapat la) cakap rajinnya akak tengok hery tu, sapu rumah sidai baju sumer. aku senyum je la. bagi aku lelaki yg berbelas kasihan n sayangkan bini perlu rajin tolong bini dia kerja2 rumah. bukan aku kata yg tak tolong bini tu tak sayang bini. tapi bukankah lebih erat kasih sayang itu jika sama2 buat kerja rumah? bagi aku la kan. tak aci sungguh kalau seorang perempuan kawin dengan sorang lelaki pastu kerja2 yg selama ni lelaki tu buat sendiri (contohnya iron baju kerja dia) dah kawin pompuan tu kena iron baju sendiri tambah pulak baju kerja laki dia. lelaki begini adelah zalim. apa ko ingat ko kawin tu maknanya ko dapat maid seumur hidup secara percuma kah? lain la kalau tetiap bulan kasi duit nafkah zahir ribu riban. ini yilek porenggek. bukan takde lelaki begini. ramai weih. perempuan kalau terkawin dengan lelaki begini memang malang la nasib dia. nak2 pulak kalau si isteri tu jenis mengalah kira redho je. aku rasa punca2 perceraian makin meningkat zaman skrg ni sebab ni la. nak citer mengadu nasib  kat kengkawan takut nanti berbukak aib suami pulak. sudahnya redho je la. lelama dah tak boleh tahan. pastu bukan kau tak tau syaitan ni hari2 tak pernah jemu dok hasut suh cerai cerai cerai. pastu kesudahannya ngko pikir la sendiri. aku ni dah termelalut lebih dah ni... emo sungguh. tapi nak delete rasa sayang le pulak. korang baca diam2 sudah.

suami aku kuat tido.
yg ni la selalu pun buat aku hangin satu badan. ye. aku memang pantang kalau ko bangun pagi pukul 10 pastu dah dapat makan tengahari pastu jam 3 petang cari bantal n tido sampai maghrib. memang aku naik hantu. suami aku ni asal letak kepala atas bantal je terus lena siap berdengkur bagai. yg aku ni pulak susah kemain nak lelap. kalau lelap pun pastu kalau ada gangguan sikit je pun akan terjaga n lepas tu dah takleh sambung dah. memang takkan nyenyak punya la.
pulak tu kita ada anak2 yg mana hari minggu je la pun ada masa lebih untuk diorang. dah kalau banyak masa habis kat tido je mana pulak masa untuk anak2? hoih hangin betul.

itu je la pun pasal suami aku yg aku rasa nak citer kat blog. dah katenyer 'sedikit' kan.
ni pun dah kira terlebih sikit nih.
kang kalau aku citer lagi kang dah tak serupa tajuk dah. mau aku tukar tajuk 'sebanyak tentang suami aku'.
kahkahkah

bye.

beliau Hairey. suami saya



Raya tahun ni abah adelah tidak sihat.

Hari raya tahun ni turn adelah kat Pekan, Pahang.

tahun ni adelah tak meriah sangat. bagi aku la. bukan sebab tahun ni tak raya kampung aku. bukan!
tapi adelah kerana abah (bapa mertua aku) sakit. beliau sakit jantung.
mak citer.
dah 2 kali abah pergi hospital pekan.
kali pertama doktor cakap sakit gastrik. bagi ubat je n suh balik.
makan ubat tapi dada duk sakit tak hilang2.

pastu kawan abah (beliau polis pencen jugak, sama mcm abah, mmg baik dari zaman muda lagi masa sama2 bertugas di kota bharu) dok suruh (kira paksa la) abah pergi lagi sekali.
masa tu kamis malam. kawan abah tu hantar. pergi dalam pukul 10mlm camtu.

lepas tu tak balik2 buatkan mak risau. so mak call suami aku (suami aku ni anak no. 2)  bgtau abah gi spital tak balik lagi.
sumer pon agak risau. pastu lama dalam kol 2pagi (kot) mak call bgtau abah dah balik.
rupanya kena tahan jap masuk air.
so jumaat masa hari kami bertolak tu abah masih sakit dada.

hari raya pertama, ingatkan nak pi jalan rumah kawan mak kat... kat... ntah dah lupa.. bunyi mcm gong   gong kampung gong kot. sumpah lupa.

tapi memandangkan kesihatan abah adelah tak mengizinkan maka lepak rumah ajelah kita.
hari raya pertama langsung takdak sapa2 datang rumah. memang megik. selalu aku asik la kena bancuh air. tak pon cuci pinggan mangkuk.

raya kedua, abah masih sakit dada, makan tak lalu. muka beliau pucat je aku tengok. makanya kami decide pujuk abah pi try hospital Kuantan pulak. sebab kedua2 kali pergi hospital pekan pon tak x-ray, n dada sakit tak berkurang pon.

abah ni pesen, tak berapa suka gi klinik / spital ulang2 kali.
tapi memandangkan anak2 mcm hampa kalau tak pegi, maka beliau pon siap2. Ode ngan suami aku hantar.

terus kena tahan wad.
jadi bermula raya ke2 20/8/2012 tu abah kena tahan. kuar wad kamis 23/8/2012 petang.
hari2 masa abah kat wad memang suami aku la jadi drebar mak pi lawat abah. aku tak ikut. dok rumah aje sbb payah anak kecik2 lagi tak boleh masuk tengok abah pon. jadi wat apa pergi kalau takat dok tunggu melepak je kat kaki lima wad tu kan? baik dok rumah. anak pon boleh tido buai aman je.

sepanjang cuti raya hanya la masak makan n masak n makan je la aku.
 (kononnya nak konvoi jalan2 ke teganu, tapi memandangkan abah sakit terus tak jadi)

jumaat petang tu kami dah siap2 balik kl.

itu je la pasal raya kami tahun ni.

tahun depan balik kampung aku, di Machang, Kelantan. InsyaAllah.

semoga lebih meriah, dan harap2 tiada ahli kuarga yg sakit ke, bersedih ke atau yg sewaktu dengannya.